به:
شورای امنیت سازمان ملل متحد،آنتونی ج. بلینکن، وزیر امور خارجه ایالات متحده،
اتحادیه اروپا،
شورای حقوق بشر سازمان ملل،
دادگاه کیفری بین المللی،
وگزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد وضعیت حقوق بشر در افغانستان،
ما مظاهره‌‌کنندگان و امضاکنندگان این قطعنامه، عمیق‌ترین نگرانی خود را در رابطه با حملات نسل‌کشی جاری علیه مردم هزاره در افغانستان ابراز می‌کنیم. حملۀ اخیری که مرکز آموزشی کاج را در 30 سپتامبر 2022 مورد هدف قرار داد، حداقل 53 کشته (46 دختر) و بیش از 110 دانش آموز زخمی به جا گذاشت. ما به نمایندگی از همه هزاره‌ها و خانواده های قربانیان:• از شورای امنیت سازمان ملل متحد، اتحادیه اروپا، ایالات متحده آمریکا و همه کشورهای عضو کنوانسیون 1948 که پیشگیری و مجازات جنایت نسل‌کشی، یکی از مسئولیت های آنها می باشد، برای جلوگیری و مجازات عاملین نسل‌کشی، خواهان به رسمیت شناخته شدن نسل کشی مردم هزاره هستیم؛
• از شورای امنیت سازمان ملل خواهان ایجاد یک هیأت حقیقت یاب و مأمور کردن آن برای بررسی جنایات نفرت‌انگیز علیه هزاره‌ها و ارجاع دادن نتایج کار هیأت برای قضاوت بیشتر به دیوان کیفری بین المللی هستیم؛
• از شورای امنیت سازمان ملل، اتحادیه اروپا و ایالات متحده آمریکا، خواهان فرستادن ماموریت حافظ صلح در افغانستان برای محافظت از جمعیت‌های آسیب‌پذیر از جمله هزاره‌ها هستیم، زیرا شکستن تعهدات توافقنامه 2020 دوحه توسط طالبان، افراد ملکی را به عنوان یک هدف نرم برای سازمان های تروریستی تبدیل کرده است؛
• با تأکید بر وضعیت بحرانی افغانستان، از سازمان ملل متحد، اتحادیه اروپا و ایالات متحده آمریکا درخواست می‌کنیم تا کمک‌های مالی و پزشکی لازم را برای خانواده‌های قربانیان نسل‌کشی فراهم کنند؛
• از شورای امنیت سازمان ملل، اتحادیه اروپا، ایالات متحده آمریکا و همه کشورهای عضو سازمان ملل متحد می‌خواهیم تا در مورد گروه های مختلف تروریستی در افغانستان تحقیق کنند، و آنها و تامین کنندگان مالی و حامیان شان را بخاطر ارتکاب جنایات بین المللی پاسخگو بسازند؛
• از شورای امنیت سازمان ملل، اتحادیه اروپا، ایالات متحده آمریکا و همه کشورهای عضو سازمان ملل متحد می‌خواهیم تا حق دسترسی همه شهروندان افغانستان، به ویژه دختران و هزاره‌ها را به همه سطوح آموزش و پرورش تأمین نمایند؛
• از سازمان ملل متحد و کشورهای عضو آن می‌خواهیم تا از هزاره‌هایی که از آزار و ستم در افغانستان فرار می‌کنند محافظت کنند و آنها را به افغانستان بازنگردانند؛ و
• ضمن سپاس از کشورهای عضو سازمان ملل، شورای امنیت سازمان ملل، و اتحادیه اروپا برای به رسمیت نشناختن اداره طالبان، ما خواستار اعمال فشارهای بیشتر بر گروه طالبان برای تشکیل یک دولت فراگیر بر اساس ارادۀ آزاد مردم افغانستان، حقوق شهروندی برابر، اصول حکومتداری خوب بین المللی، به شمول حقوق زنان برای تحصیل و تمام خدمات اجتماعی، هستیم.ما به طور خاص از دادگاه کیفری بین المللی (ICC) می‌خواهیم:
• جنایات نسل کشی انجام شده علیه هزاره‌ها را زیر تحقیق و تعقیب قرار دهند، زیرا طالبان بخشی از سازمان‌های تروریستی است و مایل به تحقیق و تعقیب جنایات مقرر در اساسنامه دیوان کیفری بین المللی نیست؛
• نسل‌کشی تاریخی امیر عبدالرحمن خان در سال 1893 به رسمیت شناخته شود؛
• روند بررسی جنایات جنگی، جنایات علیه بشریت و نسل‌کشی در افغانستان، از جمله حمله نسل‌کشی به مرکز آموزشی کاج و سایر جنایات علیه جامعه هزاره سرعت بخشیده شود؛ و
• اطمینان حاصل شود که وضعیت مردم هزاره به درستی در نظر گرفته شده و بررسی می‌شود.ما فوراً از سازمان ملل می‌خواهیم:
• خانواده‌های قربانیان و بازماندگان حملات نسل‌کشی زیر پوشش کمک‌های بشردوستانه محافظت گردند؛
• اطمینان حاصل شود که کمک‌های بین المللی ارائه‌شده به افغانستان، به مردم هزاره و دیگر اقوام افغانستان می‌رسد.
پس‌زمینه اجتماعی-تاریخی
از سال 2002 هزاره‌ها شاهد بیش از 300 رویداد نسل‌کشی بوده اند که تاکنون منجر به جان‌باختن هزاران انسان هزاره شده است. ربودن افراد ملکی هزاره و هدف قرار دادن هزاره‌ها از سال 2015 به اینسو به شدت افزایش یافته است. بین سال‌های 2015 تا 2021، در بیش از 75 رویداد جداگانه، منجر به کشته شدن 1473 و زخمی شدن 2015 مرد، زن و کودک هزاره شده است. از سال 2011 به اینسو، حملات بر عبادتگاه‌های هزاره ها نیز به شدت افزایش یافته است، که منجر به کشته شدن بیش از 517 نفر و زخمی شدن بیش از 1035 نمازگزار هزاره شده است. طالبان و دولت اسلامی خراسان مسئولیت بسیاری از این جنایات را بر عهده گرفتند.
هزاره ها از چندین جهت مورد حملات هدفمند قرار می‌گیرند. حملات مسلحانه متعدد کوچی‌های پشتون تنها در سال‌های 2010 و 2011 منجر به کشته شدن 18 نفر و آواره شدن 2588 هزاره، و بی‌جا شدن 24 روستا گردید. از زمان بازگشت طالبان به قدرت در آگست 2021، کوچی‌های پشتون بیشتر به روستاهای مردم هزاره حمله کرده و ساکنان آنها را به زور از خانه‌ها و زمین‌هایشان بیرون می‌کنند.
علاوه بر این، بین سال‌های 1992 تا اواخر سال 2001، هزاره‌ها حداقل شش مورد قتل‌عام را متحمل شدند. بر اساس گزارش دیده بان حقوق بشر، در 8 آگست 1998، نیروهای شبه نظامی طالبان (1996-2001) شهر مزار شریف در شمال غرب افغانستان را تصرف کردند و حدود 2000 غیرنظامی هزاره را کشتند، در حالی که منابع دیگر این تعداد را تا 15000 نفر توصیف می کنند.
تبعیض سیستماتیک علیه مردم هزاره یک سیاست رسمی دولت در طول 50 سال (1928-1978) صلح و ثبات سیاسی بود. تبعیض در موارد گوناگون از حقوق بشر از جمله حقوق سیاسی، اجتماعی و فرهنگی، و همچنین پذیرش در کادر دانشگاهی، آکادمی نظامی و پُست های دیپلماتیک بر علیه هزاره ها اعمال می‌شد.
ریشه این سیاست تبعیض به نسل‌کشی مردم هزاره توسط امیر عبدالرحمن خان (1801-1901) بر می‌گردد که در تبانی با علمای دینی قندهار هزاره‌های شیعی را علناً کافر اعلام کردند و فتوای جهاد علیه آنها را صادر نمودند. در نتیجه، امیر عبدالرحمان خان ارتش دولتی و اعضای قبیله پشتون را بسیج کرد و در مناطق هزاره نشین بیش از 60 درصد هزاره‌ها را قتل‌عام نمود. بازماندگان این نسل‌کشی به صورت دسته‌جمعی در بازارهای کابل و قندهار به بردگی فروخته شدند.
تا به امروز، نه تنها هیچ یک از جنایات انجام شده علیه هزاره‌ها مورد بررسی قرار نگرفته و عاملان آنها به دست عدالت سپرده نشده اند، بلکه هیچ گامی برای تأمین عدالت و جبران خسارت به قربانیان و بازماندگان این جنایت برداشته نشده است. اکنون که طالبان کنترل کشور را دوباره به دست گرفته اند، هزاره‌ها با خطر حملات بیشتر از پیش، از جمله اخراج اجباری از بخش‌های باقی‌مانده سرزمین هایشان، مواجه هستند. این معافیت از مجازات، تا زمانی که سازمان ملل و دیوان بین‌المللی کیفری به این موضوع رسیدگی نکنند،ادامه جنایات بیشتری را ممکن می‌سازد.
پایان
8 اکتوبر 2022
کنگره ملی هزاره
احزاب سیاسی، و
نهاد های مدنی جامعه هزاره